دبیرستان ماندگار دکتر شریعتی (شاهرضا) مشهد

سرگذشت

مهم‌ترین دبیرستانی که از ۱۳۰۴ به بعد، خارج از سیستم دولتی تاسیس شد؛ دبیرستان شاهرضا است که اکنون با نام دبیرستان ماندگار دکتر شریعتی مشهد در حال فعالیت است. این دبیرستان تا سال ۱۳۰۹ به عنوان ضمیمه مدرسه رضویه در محل اداره آستان قدس فعالیت داشت. برای اولین بار در سال ۱۳۰۷ دو کلاس اول و دوم متوسطه و در سال ۱۳۰۸ کلاس سوم متوسطه در محل این آموزشگاه دایر شد. این اقدام بخشی از فعالیت‌هایی بود که توسط محمد ولی خان اسدی نایب التولیه آستان قدس انجام گرفت.

اشاره شد که اسدی علاوه بر اقدامات آموزشی، تلاش‌های دیگری را نیز در شهر مشهد انجام داد. نایب التولیه ضمن گسترش فعالیت های آموزشی، اقدام به ساختن فضای آموزشی به سبک جدید برای دبیرستان نمود. به همین منظور در اراضی باغ عنبر، دبیرستان جدیدی احداث و این مجموعه که با امکانات مناسبی ساخته شده بود رسما در سال تحصیلی ۱۳۱۱- ۱۳۱۰ افتتاح شد و کار خود را آغاز کرد. این دبیرستان با نظارت مهندس طاهرزاده بهزاد به مبلغ چهارصد و ده هزار ریال ساخته شد.

تعداد دانش آموزان ثبت‌نامی در این آموزشگاه ۲۴۰ نفر و اولین فارغ التحصیلان را ۲ نفر ذکر نموده‌اند. مدیریت آموزشگاه در ابتدا به عهده‌ی علی اکبر مجیدی فیاض گذاشته شد و در سال ۱۳۱۳–۱۳۱۲ به علت کناره‌گیری ایشان از مدیریت مدرسه، شخص اسدی رسما مدیریت مدرسه را عهده دار شد و آقای بیرجندی نیز ناظم مدرسه بود.

به علت تغییر و تحولات آموزشی در عصر پهلوی و نظارت و هدایت دولت بر سیستم آموزشی، دبیرستان شاهرضا در سال ۱۳۱۴–۱۳۱۳ به اداره معارف واگذار گردید. اداره فرهنگ، مدرسه را از آستان قدس خریداری نمود و بیرجندی ریاست مدرسه را بر عهده گرفت. پس از انتقال بیرجندی به تهران مدتی آقایان شاملو، دبیری، عبدالعلی صابری، معزالدین مهدوی به ترتیب ریاست یا کفالت مدرسه را بر عهده داشته‌اند.

در سال تحصیلی ۱۳۱۸–۱۳۱۷ علی اکبر شهابی لیسانسیه‌ی دانش‌سرای عالی، مسئولیت مدرسه را بر عهده گرفت. از نام‌برده به عنوان فردی پر کار و وظیفه‌شناس یاد نموده‌اند. گفته شده که وی قبل از طلوع آفتاب در مدرسه حضور پیدا می‌کرد و بعدازظهر هم تا نزدیکی‌های غروب در مدرسه حضور داشت. بدون اینکه صحبت پول، اضافه کار و فوق العاده و مواردی از این دست مطرح باشد.

با افتتاح این مدرسه در سال ۱۳۱۲- ۱۳۱۱ یک کلاس بر تعداد کلاس‌های پایه اول مدرسه افزوده گردید و تعداد محصلین مدرسه به ۳۵۳ نفر و کارکنان به ۲۱ نفر افزایش یافت. بودجه یک ساله‌ی این مدرسه در سال ۱۳۱۲–۱۳۱۱، ۲۳۰۷۶۰ ریال و تعداد فارغ التحصیلان این سال ۳ نفر بوده است. در سال تحصیلی ۱۳۱۳ – ۱۳۱۲ محصلین ۳۷۰ نفر، کارکنان ۱۷ نفر، بودجه یکساله ۲۴۲۷۶۰ ریال و فارغ التحصیلان ۱۲ نفر ذکر شده است. به تدریج مدرسه رو به گسترش و توسعه نهاد.

از نکات جالب در آموزشگاه همزمان با سایر فعالیت‌های آموزشی تنظیم سالنامه در سال۱۳۱۴ –۱۳۱۳ است که بخش عمده‌ی فعالیت‌های دبیرستان به صورت مجموعه‌ای جالب و زیبا تدوین گردیده است.

مطالبی همچون اهمیت تعلیم و تربیت جدید، تاریخچه دبیرستان، اوضاع اداری، معرفی دبیران، شیوه تدریس دروس مختلف و تربیت چیست؟ معرفی عملیات خارج از پروگرام، شامل کلوپ سالنامه، کلوپ ورزش، انجمن ادبی، کلوپ کتابخانه، کلوپ صحرانوردی، کلوپ پیش آهنگی و شیر و خورشید، فارغ التحصیلان مدرسه و اسامی دانش آموزان فعال در کلوپها و نقش هر کدام و سایر توضیحات گوناگون دیگر نیز در سالنامه تحصیلی مدرسه در سال ۱۴–۱۳۱۳ درج گردیده است.

سالنامه دبیرستان شاهرضا :

مطلبی که در ادامه می‌خوانید از کتاب تاریخچه آموزش و پرورش مشهد در عصر پهلوی تألیف جناب آقای ایرج آقاملایی است.

۱- طرز اداره دبیرستان:

«معلوم می‌شود که بهترین دبیرستان آن است که بتواند اوضاع اداری و انتظامات خود را به قسمی ترتیب دهد که منظورات تربیتی موافق باشد و در تعلیم و تربیت وسایل علمی را بر طریقه‌های نظری ترجیح دهد. طرز اداره دبیرستان باید طوری باشد که علاوه بر توجه مدیر و ناظم به مسائل محاسباتی و دفتری، رسیدگی‌های کامل تربیتی و اخلاقی به فرد فرد شاگردان نیز بنماید و انتظاماتی در دبیرستان مجری دارند که عشق به نظم، تعاون، استقلال، قوه مدیریت، اراده و شخصیت را در جوانان بپروراند.

قسمتی از این اصول ارتباط کامل با طرز تدریس معلمین دارد. معلمی که شاگردان را به تجربه شخصی وادار می‌کند و استخراج مطالب و استنتاج مسائل را به عهده خود آنها واگذار می نماید با معلمی که موضوعات را به طریقه تلقین به شاگردان فهمانده، حفظ نظریات دیگران و تمرینات را بر تمرینات و اعمال شخصی شاگردان ترجیح می‌دهد چقدر فرق دارد! اولی قوه شخصیت، استقلال و ابتکار در شاگرد تولید می‌کند و دومی محفوظات مبهم و اتکال بر غیر را به شاگرد می‌دهد.

طریقه نخستین لذت عمل، پشتکار و پایداری در مقابل مشکلات، و صبر در جستجوی پاسخ مسائل سختی که محتاج به کوشش دائمی است و در نتیجه قوت اراده را به جوان می‌آموزد و استعدادها و ذکاوت شخصی او را بیدار می‌کند. اما طریقه دومی خستگی دماغ و بیزاری از درس را در جوان تولید می‌نماید».

۲- عمارت دبیرستان شاهرضا:

«عمارت این دبیرستان از حیث اصول صحی یعنی فرا گرفتن آفتاب و هوای اتاق‌ها و از حیث زیبایی و فضای وسیع و گل‌کاری و سایر مزایا، بهترین عمارت‌های معارفی شهر مشهد است . عمارت مرکزی دارای دو سالن و نُه کلاس و سه اتاق دفتر است. در قسمت درب ورود به دبیرستان نیز دو اتاق جهت فراش‌ها و سرایدار و دو اتاق جهت لابراتوار بنا شده است. قسمت جلوی عمارت دارای باغچه‌های گل‌کاری و حوض آب لوله و قسمت عقب عمارت دارای سه میدان بسکتبال و یک میدان والیبال و بعضی میدان‌های ورزشی دیگر است .

اثاثیه: میز و نیمکت‌های دبیرستان مطابق جدیدترین سیستم ساخته شده و متصل به زمین می باشد. علاوه بر جا لباس‌هایی که به دیوارها کوبیده شده، هر اتاق دارای قفسه مخصوص جهت کلاه و پالتو می‌باشد. تخته سیاه‌های کلاس ها از مشمع‌های سیاهی است که به دیوار متصل می‌شود و در قسمت اتاق مدیر و ناظم و دفتر نیز شرایط انتظام و نظافت و زیبایی کاملا مراعات شده است».

۳- شرایط ورود به دبیرستان:

محصلینی که در این دبیرستان پذیرفته می‌شوند؛ علاوه بر مطالبه‌ی ورقه‌ی هویت و تصدیق‌نامه‌ی ابتدایی و یا کارنامه و تصدیق آبله کوبی و صحت مزاجی می‌بایست اولیاء خود را نیز همراه بیاورند که کارکنان دبیرستان اطلاعات خصوصی راجع به وضع زندگی، آدرس و سایر مطالبی که در تربیت شاگردان ضروری است کسب نمایند و با همه این‌ها در قسمت اخلاق و معاشرت‌های خارجی شاگردان نیز تحقیق لازم به عمل آید.

۴- انتظام:

دبیرستان شاهرضا برای حفظ نظم داخلی انتظامات خشن و سخت به کار نمی‌برد و حتی‌الامکان از انتظام آزاد استفاده می‌کند. به جای مجازات‌های بدنی که باعث سلب شخصیت و موجود روح پستی در جوانان است به واسطه اعطای اختیارات به مبصرین کلاس‌ها ایجاد حس مسئولیت، شرکت و اطاعت در عموم شاگردان از راه تشکیلات عملی، از نافرمانی‌ها و عدم انجام وظایف جلوگیری به عمل می‌آورد و به طوری اعمال آنها را تحت نظر می‌آورد و مجازات‌هایی از قبیل محرومیت از موقع تفریح یا عدم شرکت در کارهای خارج از پروگرام و یا توقف در سالن کنفرانس درباره‌ی آنها مجری می‌دارد.

با اجرای انتظام آزاد می‌توان میزان هوش و استعداد و روحیات مختلف شاگردان را به دست آورده، هرکس را فراخور لیاقت ذاتی و تمایلات درونش تربیت کرد. زیرا شاگرد وقتی آموزگار و دبیران را به منزله دوست صمیمی خود محسوب دارد همه نواقصات و تمایلات خود را بی‌پیرایه ابراز می کند. آن وقت اولیای مدرسه می‌توانند برای اصلاح او وسایل مخصوص به کار برند.

۵- نحوه تدریس دروس در مدرسه:

روش تدریس ادبیات فارسی:

روش‌هایی که در تدریس زبان فارسی به کار برده می‌شود گذشته از اینکه قوه‌ی حافظه را تقویت می‌کند؛ قوه فکر و حسن و توجه و دقت و ابتکار و بالاخره روح تحقیق و تتبع شاگردان را نیز نیرو می‌بخشد. مثلا در ضمن انشاء گاهی موضوعاتی داده می‌شود که شاگرد را به تصرف، تحقیق و گرد آوردن اطلاعات وا می‌دارد و گاهی به وسیله موضوعات انتقادی و وضعی توجه و دقت شاگرد به محیط زندگی جلب می شود.

در تدریس دستور زبان تمرینات و سوالات مختلف بر حفظ قواعد محض مقدم است و مخصوصا تمریناتی داده می‌شود که شاگرد قاعده را به نفسه از زبان استخراج نماید. در آموختن املاء تمرینات بسیار در بیان مشتقات کلمات عربی مستعمل در زبان فارسی و تعلیم لغاتی که بیش‌تر در انشای معاصر به کار برده می‌شود مورد توجه است. در قرائت علاوه بر تکالیف حفظی منتخبات نظم و نثر، در طرز خواندن با توجه به فهم مطلب و سرعت و انتقاد موضوعات و به مناظره گذاردن بیشتر حکایات و بالاخره بحث کافی در مواد درس دقت کامل به عمل می‌آید. در تراجم احوال شعرا و بزرگان، منابع و مآخذ مربوط به موضوع به شاگردان نشان داده می‌شود تا به شخصه تتبع و تحقیق نماید.

روش تدریس تاریخ و جغرافی:

در تدریس چون ذهن شاگردان به زمان و مکانی دور از زمان و مکان ایشان متوجه می‌شود باید به‌ وسیله نقشه‌جات و عکس‌های آثار و ابنیه قدیمی و اشخاص تاریخی مطالب را از عالم تخیل بیرون آورده با دماغ محصل نزدیک و مانوس کرد تا در عوض خیالات مبهم وضعیت دیرینه اقوام را مشاهده کرد. برای انجام این منظور، دروس را باید به وسیله‌ی فیلم‌هایی که برای همین مقصود تهیه شده با سینماهای کوچک تدریس کرد و در صورت عدم دسترسی، عکس‌های حفریات تاریخی و غیره تا حدی مقصود را می‌رساند. در این دبیرستان طریقه‌ی دوم مجری است. جغرافی باید کمک تاریخ باشد زیرا واقعیات بدون قید زمان و مکان وقوع افسانه‌ای بیش نیستند.

در ضمن کلاس جغرافی این دبیرستان هر شاگرد یک نقشه سیاسی معمولی و یک نقشه گنگ مملکتی را در آتیه باید درس بگیرد از روی نمونه می‌کشد روز درس در عوض اینکه دبیر فقط با چند شاگرد مشغول مذاکره شده بقیه را به حال خود بگذارد مطالب درس را وا می‌دارد. شاگردان روی نقشه های گنگ سابق الذکر پر کنند، پس از اتمام اوراق هر ردیف را ردیف دیگر با دستور و مراقبت دبیر تصحیح می‌کند که خواهی نخواهی مدت نصف وقت کلاس فکر تمام شاگردان در اطراف درس متمرکز شده مطالب را می آموزند و نصف دیگر وقت از روی عکس‌های مجلات جغرافیایی شاگردان را به وضعیت زندگی ملتی که مورد بحث در آتیه خواهد بود مانوس و حاضر می‌نماید.

اَعمال خارج از پروگرام:

برای ایجاد و پرورش ملکات فاضله در نفوس جوانان، مدارس جدید به توسعه اعمال خارج از پروگرام اهمیت بسیار می‌دهند، در حقیقت اینگونه اعمال برای شاگردان به قدری سودمند است که می توان گفت از مواد اصلی مدارس بیشتر به آنان خدمت می کند، به وسیله عملیات خارج از پروگرام مدرسه به خوبی می‌توان استعدادهای نهفته شاگردان را ظاهر ساخت و آنها را تربیت کرد. عضویت آ‌ن‌ها در کلوپ‌های مدرسه افکار آن‌ها را به طوری مشغول می‌کند که فرصت فکر در مطالب ناسودمند را پیدا نمی‌کنند.

نحوه تدریس فیزیک، شیمی و تاریخ طبیعی:

تدریس این علوم همانطوری که تاریخ ترقیات آن‌ها نشان می‌دهد به عمل می‌آید، هیچ وقت ابتدا ساکن از یک قانون یا اصل ( که عموما استناد به تجربه دارند ) اسم برده نمی‌شود، پس از آ‌ن که یک عده تجارب که منسوب به علمای بزرگ است ذکر شد یا حتی‌الامکان عین آن تجارب یا نظایر آن‌ها که در لابراتوار گردید و کلیتی در ذهن شاگرد ایجاد شد که خود بتواند قانون یا اصلی را انتزاع کند قوانین و اصول ذکر می‌شود.

حل مسائل متناسب با موضوع و به مقدار کافی کمک فوق العاده مهمی است. در کلاس موقع امتحان از محصل سوالات کلی می‌شود دوره و درس یکسان است. شاگرد هم به تدریج عادت می‌کند که با اجتهادی که در مطلب پیدا کرده جواب بدهد نه اینکه جواب سوال را که به فلان صفحه کتاب که به ذهن سپرده متکی کند. بنابراین سعی می‌شود که جنبه نظری و ریاضی این علوم با عمل منطبق شده محصلین مطالب را عملی و فیزیکی تلقی کنند.

در کلاس علاوه بر تفهیم مطالب در طرز تفهیم محصلین نیز مداخله می‌شود که در مواقع مطالعه سهل‌ترین وسیله‌ای را که برای فهم مطلبی ممکن است اتخاذ کنند. در سیکل اول نظر عمده از علوم طبیعی آشنا کردن شاگرد به محیط و طبیعت و تولید روحی‌ست که به جوانب خود با نظر علمی دیده افکند و بالاخره کنجکاو و دقیق بار آید، از این رو و در تدریس طبیعیات سیکل اول نیز همیشه تجربه و عمل بر حفظ قواعد کتاب ترجیح داده می‌شود و از راه وادار کردن شاگردان به جمع آوری کلکسیون‌های: نباتات، حشرات و احجار و تشریح برخی از اعضای حیوانات از قبیل قلب، ریه و غیره در کلاس، از حفظ کردن طوطی‌وار قواعد جلوگیری می‌شود.

۶- دبیران دبیرستان شاهرضا در سال ۱۳۱۴–۱۳۱۳:

۱- آقای اسماعیل خان دبیری، دبیر تاریخ و جغرافی و ناظم دبیرستان.

۲- آقای سید احمد خراسانی، دبیر عربی.

۳- آقای سید ذبیح الله سبزواری، دبیر فقه.

۴- آقای محمد حسین خان صدیقی، دبیر فیزیک، شیمی و تاریخ طبیعی.

۵- آقای سید ابوالقاسم خان دانشجو، دبیر فیزیک، شیمی و تاریخ طبیعی.

۶- آقای فضل الله خان اتابکی، دبیر زبان فرانسه.

۷- آقای سید مهدی خان نصر، دبیر زبان فرانسه.

۸- آقای حسینعلی خان موید پردازی، دبیر نقاشی.

۹- آقای میرزا علی اکبر خطاط، دبیر خط.

۱۰- آقای سید والی خان شهاب فردوسی، دبیر ورزش.

رسول بازرگان در مورد تعدادی از دبیران این دبیرستان در سالهای ۱۹–۱۳۱۸ که خود از شاگردان این دبیرستان بوده‌اند، چنین می‌گوید:« آقای کوشا دبیر فیزیک بود اگر کسی به او می‌گفت که من امروز درس شما را نفهمیده‌ام، او پاسخ می‌داد که من عصر در مدرسه هستم؛ زمانی که مدرسه تعطیل می شود؛ شما بمانید و من درس را برای شما تکرار می‌کنم. آقای اولیایی دبیر فیزیک مجسمه‌ی تقوا و پرهیزگاری و بزرگواری بود. هر کس قیافه‌ی او را می‌دید یاد خدا می‌افتاد. در آخر عمر هم به قم رفت و با یک زن کور ازدواج کرد که خدمتی را در حق او بنماید.

محمد علی صائبی دبیر ادبیات بود که نقش کدخدامنشی را در بین همکاران و دوستانش داشت و مدتها بعد نیز این گونه بود. اهل مزاح، شوخی، شعر، ادبیات و نکته سنجی. زمانی که جشن واگذاری زمین های ملک به فرهنگیان در دبیرستان فردوسی برگزار شد، او خطاب به ملک گفت: فرق شما با سایر ثروتمندان اینست که شما گذشتید و بقیه نگذشتند.

محمد علی صائبی دبیر ادبیات بود که نقش کدخدامنشی را در بین همکاران و دوستانش داشت و مدتها بعد نیز این گونه بود. اهل مزاح، شوخی، شعر، ادبیات و نکته سنجی. زمانی که جشن واگذاری زمین های ملک به فرهنگیان در دبیرستان فردوسی برگزار شد، او خطاب به ملک گفت: فرق شما با سایر ثروتمندان اینست که شما گذشتید و بقیه نگذشتند.

مرحوم سالاری معلم زبان و تحصیل کرده‌ی فرانسه ( ۱۹–۱۳۱۸ ) زمانی که تحصیل می‌کردیم او بسیار مودب و دارای اخلاق حسنه و نیکو بود، نظیر نداشت بسیار متواضع بود، اگر فردی را می‌دید یا می‌شناخت حتی بچه‌ها را بیرون از مدرسه احترام می‌کرد، وقتی وارد کلاس می‌شد پالتوی خود را در می‌آورد و حدود نیم ساعت راه و رسم زندگی کردن را یاد می‌داد و پاسخگوی سوالات بچه‌ها بود. ابراهیم موثق عاملی یکی از معلمین موفق مدارس به‌ ویژه در دبیرستان شاهرضا و فردوسی بود که ادبیات و عربی درس می‌داد. شاگردان او تعریف می‌کردند که اگر به ایشان می‌گفتیم درس را نمی‌فهمیم، اظهار می‌داشتند که منزل من بیایید تا درس را تکرار کنم، بعدا تصمیم گرفتیم هدیه‌ای برای ایشان ببریم بسیار ناراحت شد و پس داد. اصلا مسئله پول نبود.

در مورد «موثق عاملی»، نشریه فرهنگ خراسان نیز از ایشان مطالب زیادی از جمله تفسیر قرآن چاپ نموده است. به هنگام درگذشت ایشان، علی اکبر صفویه که خود از فرهنگیان بازنشسته است در نشریه فرهنگ خراسان چنین نوشت: « نگارنده که سالها افتخار شاگردی او را داشته و ملهم به الهامات معنوی و فکری و شاهد مراتب صدق و صفای درونی او بوده‌ام با تمام وجود به حقیقت او گواهی می‌دهم خدایش بیامرزد و با نیکان و پاکان محشور کند. ان شاء‌الله.

اولین ابلاغ درسی مرحوم در تاریخ ۱۳۱۶/۰۷/۱۳ برای تدریس در دبیرستان شاهرضا صادر و پس از چند ماه مامور به تدریس در مدرسه‌ی نواب شد و سال بعد به تدریس در دانش‌سرای مقدماتی پسران.

 در سال ۱۳۳۷ به دعوت دانشکده معقول و منقول مشهد چند ساعت در آن موسسه عالی درس گرفت و بالاخره در تاریخ ۱۳۴۲/۰۶/۰۱ به افتخار بازنشستگی نائل آمد. کار علمی مهم و ثمر بخش ایشان تالیف تفسیری از قرآن مجید است که مجلد اول آن به نام تفسیر «عاملی» به وسیله کتابفروشی باستان چاپ و منتشر شده است . »

از سال ۱۳۲۸ مدیریت این مدرسه به محمد زوار واگذار گردید و تا پایان عمر یعنی سال ۱۳۴۴ ریاست این مدرسه را بر عهده داشت. محمد زوار در سال ۱۲۹۴ در مشهد به دنیا آمد، پدر وی از کتابفروشان و آزادی‌خواهان بود که در شهر مشهد فعالیت داشت. او در سال ۱۳۱۴ وارد دانش‌سرای مقدماتی شد و چون شاگرد اول شده بود برای ادامه‌ی تحصیل به دانشسرای عالی تهران رفت و در رشته زبان و ادبیات فارسی درس خواند. پس از پایان تحصیلات مدتی در سبزوار ریاست دبیرستان اسرار و معاونت فرهنگ سبزوار را بر عهده داشت. در مشهد پس از دو سال دبیری به ریاست دبیرستان ابن‌یمین و بعد به ریاست دبیرستان شاهرضا منصوب گردید و تا پایان عمر در این سمت باقی ماند.

«مرحوم زوار» عشق و علاقه‌ی زیادی به کار داشت. صبح‌ها خیلی زود به دبیرستان می‌آمد و در کار خود سلیقه و روش مخصوصی داشت و به دانش آموزان بی بضاعت در حد توان کمک می‌کرد.

راز موفقیت دبیرستان دکتر شریعتی

آنچه تا به اینجا نظر ما را جلب می‌کند؛ سالنامه‌ی بسیار دقیق دبیرستان شاهرضا ست. از طریقه‌ی برخورد با دانش‌آموز تا چگونگی تدریس هر درس در این سالنامه ذکر شده است. چیزی که هم‌چنان در مدارس امروزی و گاها مطرح هم وجود ندارد، یک سالنامه حاوی قانون‌های مهم آموزشی و اداری است و با تغییر مدیر به کل روند برنامه‌های چیده شده، عوض می‌شود و به جای آنکه مدرسه با دانش‌‌آموز تطبیق پیدا کند و به روز رسانی شود، دانش‌آموز به ناچار با برنامه‌های مدیر جدید کنار می‌آید.

از دیگر نقاط قوت این دبیرستان غیر از برنامه‌ریزی، اداره‌ی مدرسه توسط مدیران موثر برای اجرای این سالنامه و مفاد آن است. راز موفقیت دبیرستان شریعتی چیزی نیست جز یک برنامه‌ی جامع برای نظام آموزشی و اجرایی این دبیرستان به گونه‌ای هر مدیر در زمان می‌داند باید بهترین عملکرد را از خود و کادر منتخب، نشان دهد. دبیرستان دکتر شریعتی با وجود سابقه‌ی چندین و چند ساله به خوبی توانسته با شرایط به روز جامعه خود را وفق دهد و یک مدرسه‌ی ماندگار موفق باشد.

مدیران دبیرستان ماندگار دکتر شریعتی مشهد

1. علی اکبر فیاض
2. اسدی
3. امیر بیرجندی
4. شاملو
5. دبیری
6. عبدالعلی صابری
7. معزالدین مهدوی
8. علی اکبر شهابی
9. محمد زوار
10. حسن غمامی
11. خوی نژاد
12. حسین نیکبخت
13. احمد نمائی
14. محمد برقی 
15. محمد شریف سیاری
16. محمد حسین چمنی
17. محمد ابراهیم جهان تیغ
18. محمدرضا نیکخواه
19. علیرضا ملک خانی
20. محمدرضا نوری
21. محمد احمدی 
22. اسماعیل فراستی

فارغ التحصیلان سرشناس شاهرضا

ادبی

• مهدی اخوان ثالث
• احمد شاملو
• علی اکبر فیاض
• محمدرضا شجریان
• فریدون مشیری
• علی شریعتی
• علی اکبر شهابی
• محمد پروین گنابادی

سیاست

• فریدون سعادت قدسی نیا
• سید محمود روحانی

تجارت

• محمود خیامی
• احمد خیامی

عکس‌های مربوط به دهه‌های پیشین دبیرستان دکتر شریعتی

برگرفته شده از سایت مدرسه